Historia

Pierwsza historyczna wzmianka o Lednicach pochodzi dopiero z roku 1222. Już wtedy prawdopodobnie istniał tutaj gotycki zamek na wodzie, który w roku 1249 czeski król Wacław I (1205-1253) przekazał austriackiemu szlachcicowi Sigfriedowi Waise (Sirotkowi). Pod koniec XIII w. właścicielem tutejszych dóbr został prastary austriacki ród Liechtensteinów. Wspomniana wodna twierdza rozebrana została w XVI w. z polecenia Hartmanna II. von Liechtenstein (1544-1585), ustępując miejsca renesansowemu pałacowi. Jego prawnuk – książę Johann Adam I von Liechtenstein (1657-1712), zmodernizował budowlę w duchu modnego wówczas baroku. O skali przedsięwzięcia najdobitniej świadczą zachowane do dziś monumentalne stajnie projektu jednego z najwybitniejszych architektów przełomu XVII i XVIII w. Johanna Bernharda Fischera von Erlach (1656-1723) – autora ikonicznych wiedeńskich budowli, takich jak: pałac Schönbrunn, cesarska biblioteka w Hofburgu, czy wreszcie kościół św. Karola Boromeusza.

W obliczu zmieniających się mód lednicki pałac przeszedł jeszcze dwie znaczące przemiany. Na początku XIX w. wiedeński architekt Josef Kornhäusel (1782-1860) z polecenia księcia Johanna Josepha von Liechtenstein (1760-1836) nadał fasadom empirowy wystrój. Swój dzisiejszy wygląd pałac zawdzięcza jednak modernizacji z lat 1846-1858, kiedy książę Alois II von und zu Liechtenstein (1796-1858) uznał, że stołeczny Wiedeń nie jest odpowiednim miejscem do organizacji letnich uroczystości i w tym celu zlecił Georgowi Wingelmüllerowi (1810-1848) przebudowę lednickiego pałacu na reprezentacyjną letnią siedzibę rodu w duchu angielskiego gotyku. Okazałe, logicznie skomunikowane ze sobą wnętrza parteru, służyły organizacji wystawnych przyjęć w kręgu książęcej rodziny i ich arystokratycznych przyjaciół. Drewniane stropy i boazerie we wnętrzach pałacu, misternie zdobione snycerką, są dziełem słynnego wiedeńskiego warsztatu Carla Leistlera (1805-1857). Wiele elementów ruchomego wyposażenia rezydencji – w tym najcenniejsze obrazy – zostało wywiezionych w 1943 r. przez rodzinę Liechtensteinów do Vaduz, niektóre uległy rozproszeniu lub zniszczeniu na skutek działań wojennych. W 1945 r. zespół pałacowo-parkowy w Lednicach przeszedł na własność skarbu państwa i został udostępniony szerokiej publiczności. Doniosłym wydarzeniem w powojennej historii tego miejsca był wpis na Listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1996 r.